Marsmannetjes; bestaan ze of bestaan ze niet? Volgens H.G. Wells' befaamde boek War of the Worlds is de kans dat ze ooit komen één op de miljoen. De speelfilm Mars Attacks! vertelt ons de dag dat het eindelijk zo ver is. De hele wereld is verheugd. De Amerikaanse president heeft zijn adviseurs om zich heen verzameld en een welkomst-speech voorbereid. De bevolking is enthousiast en ziet de komst van de martians als een start voor wereldvrede. Vreugde alom aldus. Als de marsmannetjes dan eindelijk landen, vertellen ze in vrede te komen. Maar helaas, hun taal is niet de onze en met grof geweld schieten ze het volledige welkomst-comité en andere aanwezigen omver. En dat is nog niet alles. De groene mannetjes beginnen de hele wereld over te nemen, daarbij er geen problemen mee hebbende om alles en iedereen te slopen en neer te schieten. Totdat een suffe redneck ontdekt dat zijn oma's lievelingsmuziek, Michael Bolton, dodelijk is voor de groene wezentjes.
In de jaren vijftig waren (slechte) science-fiction films rete-populair. Regisseur Tim Burton vond deze films kennelijk zo fantastisch dat hij er veertig jaar later zijn eigen twist aan heeft willen geven. In vergelijking met de films die hij normaal gesproken aflevert is Mars Attacks! een buitenbeentje. Niks geen mystiek of gothische omgevingen en ook een keer geen Johnny Depp in de hoofdrol. Wel heeft Burton de beschikking gekregen over een keur aan andere grootheden, waardoor de cast van deze film niet minder dan indrukwekkend te noemen is. Vooral Jack Nicholson en Pierce Brosnan zetten wat mij betreft fantastische rollen neer. Nergens wordt er door hun ook maar gepoogd om serieus over te komen. Het gaat steeds weer om het zo absurd mogelijk weergeven van de toch al absurde eigenschappen van hun karakters. Ook in de bijrollen zijn een aantal bekende namen te herkennen die in even zo geinige rollen spelen. Ik wil hier dan vooral Jack Black en Tom Jones noemen. Mars Attacks! is een verfrissende komedie met een klassieke twist die volgens mij iedereen wel zou moeten aanspreken. Ik vind het in ieder geval niet meer dan terecht dat ik deze film met een ruime voldoende beloon.
