Zwart WaterHoe het een film kan vergaan. Zwart Water werd slecht ontvangen in eigen land en mislukte in de bioscopen. Maar de film geraakte op de een of andere manier op internationale festivals (zoals het prestigieuze festival van Edinburgh) en oogstte daar enkele enthousiaste kritieken. Inmiddels is de film aan een groot aantal landen verkocht en heeft Charlize Theron de rechten opgekocht voor een Hollywood remake. Een jong Nederlands gezin erft na de dood van de (Belgische) grootmoeder van de vrouw een gigantisch landhuis, gelegen in een bosrijke omgeving in het Vlaamse niemandsland. Al snel blijkt er in de kelder en de duistere gangen de geest van een overleden meisje rond te waren. De dochter van het gezin is bang van de geest, maar voelt zich ook tot haar aangetrokken, en vindt tussen de rommel op zolder bovendien een oud dagboek van haar moeder, die in een deel van haar jeugd in dit spookhuis heeft doorgebracht. Ze leest dat haar moeder vroeger een tweelingzusje had, aan wie ze een grondige hekel had. De afkeer was zo sterk, dat ze in vuurrode letters in haar dagboek de wens noteerde dat het tweelingzusje zou sterven. En dan vertelt de geest wie zij is …
Zwart Water roept herinneringen op aan het Spaanse El Orfanatu, terwijl het slot mij vaag deed denken aan het Koreaanse A Tale of Two Sisters. Al te origineel is de film dus niet, maar je kunt je wel voorstellen dat een actrice de rechten opkoopt voor een remake. Vrijwel alles lijkt in orde: de karaktertyperingen, de atmosfeer, de locaties … ook de vertolkingen zijn krachtig. Er kan blijkbaar geen Nederlandse film meer gemaakt worden zonder Barry Atsma, hij duikt werkelijk overal in op, maar dat is niet zo’n ramp, want hij is een goed acteur. In Zwart Water is hij echter veroordeeld tot het spelen van de tweede viool, omdat veel meer aandacht uitgaat naar de twee vrouwelijke hoofdrolspelers. Hadewych Minis is uitstekend als de moeder, en de tienjarige Isabelle Stokkel is zelfs sensationeel als het kind dat de schokkende ontdekkingen doet. Van die piepjonge actrice gaan we nog het nodige horen. En toch voldoet Zwart Water niet helemaal. In de eerste plaats duurt de film te lang, bijna twee uur, terwijl een minuut of tachtig meer op zijn plaats was geweest. Verder lijkt het slot wat geforceerd en te zeer in strijd met de rest van de film. Zwart Water is een volwassen Nederlandse horrorfilm, sfeervol, goed geacteerd, goed gemaakt. Desondanks had er had meer ingezeten. Wie weet wat de remake brengt.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
