Nutbag heeft een toepasselijke titel. De film gaat namelijk over een tamelijk gestoorde klootzak. De man, die op de credits staat als killer, is een seriemoordenaar. Normaliter is er bij dit soort mensen een klein aantal defecten verantwoordelijk voor hun moordzuchtige gedrag. Op de hoofdpersoon van deze film zijn echter zowat alle clichés van toepassing. De man is een door horror en porno geobsedeerde neo-Nazi. Zijn held is Jack the Ripper. Hij houdt alleen van zijn vogelspin Heinrich. Verder heeft hij overal een hekel aan, maar vooral aan hoeren. Als klein mannetje zag hij namelijk hoe zijn hoer van een moeder een klant afwerkte. Dit trauma is de trigger geweest voor het psychopathische gedrag van de moordenaar. De bewuste hoerenloper was zwart, dus van negers moet de beste man ook als niets hebben. Enfin, al kettingrokend (als de man niet aan het moorden is, steekt hij een Marlboro op) cruiset hij door zijn woonplaats Las Vegas op zoek naar hoeren om op gruwelijke om te brengen. Hij legt hierbij behoorlijk wat venijn aan de dag. Het zit blijkbaar nogal diep bij hem. Een uitkomst is er verder niet. Nutbag is enkel een portret van een gruwelijke seriemoordenaar. Met andere woorden: Een goed excuus om tieten en gruwelijke taferelen te tonen. En tsja, dit doet regisseur Nick Palumbo best goed. De film doet door zijn grimmige toonzetting bij vlagen denken aan het Franse Seul Contre Tous. Die film is echter een tikje beter, vooral vanwege het acteeerwerk. De hoofdpersoon van Nutbag wordt namelijk erg slecht neergezet. Eerlijkheidshalve moet ik wél toegeven dat 's mans welhaast autistische vertolking eigenlijk wel past bij het horrorpersonage dat hij neerzet. Iets dat verder opvalt aan Nutbag, is dat de film eruit ziet als een film die iedereen die een camera bezit, zou kunnen maken. Om bij het aanzien van de film triomfantelijk uit te kraaien maar dat kan ik ook wel! geeft echter geen pas. Nick Palumbo verdient de credits, daar hij het simpelweg ook daadwerkelijk heeft gedaan, met de uiterst minieme middelen die hij ter beschikking had. De effecten zijn in dit perspectief zelfs vrij goed te noemen. Maar goed, laat ik er nu niet al te veel een goed nieuws-show van maken. Tezamen met het abominabele acteerwerk is het grootste mankement van de prent namelijk dat hij simpelweg niet de hele tijd weet te boeien. Het gebrek aan noemenswaardige ontwikkelingen is hier voornamelijk debet aan. Van een uitgewerkt scenario is, optisch in elk geval, geen sprake. Hierdoor is de film te veel een aaneenschakeling geworden van scènes waarin hoeren worden afgeslacht. Indien dat echter exact is waarnaar je op zoek bent, dan zit je geramd bij Nutbag.
