Nadat in 28 Days Later (2002) de volledige Britse bevolking is uitgestorven door een mysterieus zombie-virus, heeft het Amerikaanse leger controle over het land genomen. Achtentwintig weken na deze gebeurtenis achten zij de tijd rijp om Engeland weer te gaan bevolken, te beginnen met een klein, afgesloten gedeelte van Londen. Don is een van de gelukkigen die mag helpen met het heropbouwen van het land. Niet veel later wordt hij verenigd met zijn kinderen Tammy en Andy. Deze hebben nog immer problemen met het overlijden van hun moeder en zijn naarstig op zoek naar alles wat hen ook maar enigszins aan haar herinnert. Hierop besluiten om de veilige zone te verlaten en naar hun oude woonhuis te gaan. Hier aangekomen blijkt hun moeder nog te leven. Ze wordt door de authoriteiten onmiddellijk in quarantaine genomen, maar dan is het al te laat. Don heeft gezoend met zijn vrouw en hierdoor het virus opgelopen. Al snel verspreidt het zich als een lopend vuurtje door de nieuwe stad. Het leger laat er vervolgens geen gras over groeien. Het virus moet en zal uitgeroeid worden en derhalve wordt de volledige stad geëxtermineerd. In deze chaos moeten Tammy, Andy en een paar andere gelukkigen zien te overleven.
28 Weeks Later is het vervolg op eerdergenoemd 28 Days Later en gezien het einde van deeltje twee is 28 Months Later niet ver van ons vandaan. Wat mij betreft hoeven ze dat niet te doen, want een vervolg is al meer dan genoeg. Waar het origineel nog uitblonk in het neerzetten van een creepy sfeertje en een voor zombiefilm begrippen origineel verhaal, is 28 Weeks Later vooral heel veel meer van hetzelfde. Daarbij is het verhaal zoals hierboven te lezen natuurlijk verre van om over naar huis te schrijven. Het is zo gemakkelijk, men neme een succesvolle film en melken het concept tot in den treure uit. Bah, waarom is dat nou altijd nodig? Los van paralellen tussen beide films, is er ook nog genoeg kritiek op 28 Weeks Later zelf te leveren. Het camerawerk bijvoorbeeld is vreselijk snel en chaotisch, waardoor alle actie altijd net buiten bereik van het beeld valt. Dit is de meest goedkope manier om weinig aan effecten te hoeven doen, omdat je er als kijker toch nooit iets van ziet. Ook de soundtrack van deze film is zeer matig te noemen, met een liedje wat continu terugkomt en uitermate weet te vervelen (en volgens mij ook al in 28 Days Later zat). Nee, dit is geen topfilm, zoals anderen wel willen doen geloven, maar gewoon puur incashen op het succes van een eerdere film. En daar bid ik niet voor.
