Model Jennifer Tree wordt wakker in een afgesloten wijnkelder. Ze blijkt ontvoerd te zijn. Haar ontvoerde speelt verschillende psychologische spelletjes met haar. Zo krijgt ze regelmatig genummerde sleutels waarmee ze een kast kan openmaken waar voorwerpen in liggen. Door toeval komt ze erachter dat een van de muren van haar kamer niet van steen, maar van glas is. Naast haar blijkt een man, Gary Dexter, hetzelfde lot beschoren te zijn als Jennifer. Gezamenlijk proberen ze te ontsnappen uit de handen van hun ontvoerder. Deze heeft door middel van camera's en slaapmiddelen echter volledige controle over hun doen en laten. De ontsnappingspogingen blijken dan ook onderdeel te zijn van de psychologische spelletjes. Toch lukt het Gary en Jennifer te ontsnappen, maar dan blijkt er iets vreemds aan de hand te zijn met Gary: Hij blijkt de ontvoerder erg goed te kennen.
De laatste jaren is de horrorthriller waarin veel bloed vloeit weer helemaal terug. In films als Sawen Hostel gaat het niet om de schrikmomenten, maar om de kunst om zoveel mogelijk bloed en gruwel te laten zien. Prima hoor, een paar van dat soort films is best te verstouwen. Genoeg is echter genoeg. Captivity probeert met name in te spelen op de succesen van de Saw-reeks. Ook hier hebben we een soort Jigsaw die het leuk vindt om spelletjes te spelen met zijn slachtoffers. De slechterik is hier echter een stuk minder gewelddadig en lijkt niet uit op bloed, maar enkel op het spel. Het had best gekund daar iets mee te doen, Captivity verzaakt echter op elk vlak. Grootste boosdoener is het verhaal wat vanaf moment één te voorspellen is.
Nu volgt een aantal spoilers, ik raad je aan verder te lezen, dan hoef je de film niet meer te kijken.
Dat Gary niet enkel een gevangene is, is te duidelijk. Iedereen met een beetje filmervaring voelt dat op zijn water aan. Regisseur Joffé is wel erg arrogant als hij denkt dat zijn kijkerspubliek daar voor valt. Enfin, die Gary is dus een onderdeel van het hele spel. De ontvoerder blijkt zijn broer te zijn. Dat alle ontsnappingen mislukken ligt dus erg voor de hand. Dat hij echter verliefd wordt op Jennifer en dan opeens een good guy wordt, om vervolgens, als zij zijn ware aard weet, weer een bad guy te worden, slaat echt alles. Gaap, gaap gaap, been there done that, zzzzzz, ik ben moe, wil naar bed, flikker op met deze schijtfilm. Weet je wat, ik heb ook genoeg van deze recensie. Te veel woorden, voor een product dat het niet waardig is. Bleeeeeeeeeh, I piss on this movie.
