TakenEen Amerikaanse criticus omschreef deze film als ‘James Bond op steroïden’. Ik zou zeggen: Jason Bourne voor de popcorn-generatie. Het recept: verzin een CIA-agent op pensioen, geef hem een verwende dochter, laat die dochter ontvoeren door het grootste tuig dat je maar kunt verzinnen, en laat de CIA-agent achter het tuig aangaan. Taken is een wat smerige thriller die je best niet toont aan mensen die van mening zijn dat je moet onderhandelen met ontvoerders of terroristen. Gewoon platbranden dat schorem lijkt hier het devies.
Taken is niet alleen geregisseerd door een Fransman, het is zelfs een Franse – Engelstalige – film. Dat is verrassend, Frankrijk wordt immers vaak gezien als het laatste bolwerk tegen Coca Cola en Hollywood. Eén aspect waaraan je de nationaliteit van de regisseur goed afziet, is de manier waarop Parijs in beeld wordt gebracht. Amerikaanse regisseurs richten zich doorgaans op de fraaie toeristische attracties, waardoor een beeld ontstaat van een vriendelijke, vrolijke stad, badend in een lieflijke voorjaarszon. Wie Parijs kent, weet dat het door het jaar heen een regenachtige, kille en grauwe stad is, waarin je voortdurend het gevaar loopt te worden omvergereden of onder de voet gelopen. Pierre Morel, voormalig cameraman van Luc Besson (die meeschreef aan het scenario) filmt Parijs zoals het is. Lawaaierig, benauwend, overvol en gevaarlijk.
Een ander positief aspect van de film, is de keuze van Liam Neeson voor de rol van gepensioneerd geheim agent. Hoewel hij in verschillende actiefilms heeft gespeeld, heeft Neeson een zacht, vriendelijk image. Hij zet een uitstekende rol neer, en schenkt de film een emotionele dimensie: hij maakt de pijn van een vader die zijn kind dreigt te verliezen voelbaar, en daarom begrijpen we ook beter waarom hij volkomen door het lint gaat. Maar hij is wel de enige die iets van zijn rol maakt. Onze eigen Famke doet voor spek en bonen mee en de actrice die de dochter speelt is zeker tien jaar te oud. Wat moet je nu vinden van een film als Taken? Hij is te potsierlijk om goed te zijn, maar te vermakelijk om echt slecht te worden gevonden. Neeson is volstrekt onkwetsbaar voor kogelregens en rolt in zijn eentje de internationale vrouwenhandel op. En dat alles binnen een paar dagen! Ik zou zeggen: stuur hem een weekje naar Afghanistan, die Talibaan zijn vast geen partij voor hem. Maar ach, die stupide actie kijkt goed weg (met een zak chips en een glas bier) en verder zijn sommige scènes, hoe toevallig of ongeloofwaardig ook, gewoon erg goed uitgevoerd. De beste scène zit aan het begin: op het moment dat de ontvoerders de hotelkamer binnendringen, voeren vader en dochter juist een telefoongesprek, waardoor Neeson de ontvoering live kan volgen. Adembenemend.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
