ShuttleOm met de deur in huis te vallen: Shuttle is een aangename verrassing, een horrorfilm die nauwelijks origineel kan worden genoemd, en toch voortdurend weet te verrassen. Twee jonge vrouwen, de een blond de ander donker (elk wat wils) keren terug van hun vakantie in Mexico met een late vlucht en nemen op een nat en eenzaam vliegveld een zogenaamde shuttlebus naar huis, samen met twee geile binken die alles doen om de dames te versieren, plus een wat sullige kantoorklerk, die voortdurend aan zenuwaanvallen lijkt te lijden. All they wanted, was a ride home, luidt één van de vele taglines van deze film, en ik zal niemand verrassen als ik zeg dat de rit niet naar huis voert.
Het eerste smoesje dat de chauffeur aanvoert, is dat de een drukke verkeersader momenteel is afgesloten, zodat hij een omweg moet maken door de achterbuurten van de stad. En dan – pang - rijdt hij een band stuk. We zijn op dat moment een goed kwartier op weg, en hoewel er eigenlijk nog niets is gebeurd, zit de spanning er al goed in. Je voelt dat er iets vreselijks staat te gebeuren, en vraagt je koortsachtig af wat het zal zijn, om te voorkomen dat je de schrik van je leven krijgt. Wat er precies gebeurt zal ik niet verraden, maar ik kan wel zeggen dat je het ziet aankomen, let wel: slechts enkele seconden voordat het gebeurt, en dat de gruwel niet duidelijk in beeld wordt gebracht. Anders gezegd: je ziet weinig, maar voelt de pijn daardoor des te sterker. En zo gaat het (bijna) de hele film door: de gruwel wordt zelden expliciet in beeld gebracht, en is al voorbij voordat je goed en wel in de gaten hebt wat er precies is voorgevallen.
Omdat het een debuutfilm was, moest Shuttle het stellen zonder grote namen. Het is eerder een voordeel dan een nadeel. Tony Curren is bijzonder overtuigend als de gluiperd van een buschauffeur die ondanks alles iets menselijks houdt, en ook de andere rollen zijn goed ingevuld. Peyton List (de donkere) is een verademing als het verbeten terugvechtende slachtoffer, en eigenlijk valt alleen Cullen Douglas als de hysterische kantoorklerk een beetje uit de toon.
Shuttle is goed, maar geen meesterwerk. Zo is de geloofwaardigheid van een aantal scènes zeer gering: ik zal ze niet opnoemen, U merkt ze zelf wel op en in geval van nood zijn op internet hele lijsten gepubliceerd. En verder is het slot een beetje een anti-climax (maar dat is mijn mening, anderen hebben er zich positiever over uitgelaten). Je wordt echter voortdurend op het verkeerde been gezet, en een aantal schrikkers jagen je werkelijk de daver op het lijf. Shuttle is – zoals gezegd - een aangename verrassing, meer niet. Maar dat is voldoende om de film van harte aan te bevelen.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
