Een duivelse organisatie wil de wereld aan haar voeten werpen door middel van een nieuwe drug. Bij wijze van proef is deze in kauwgom gestopt, hetgeen hopeloze junkies oplevert. Veelbelovende resultaten dus voor de criminelen, maar geen goed nieuws voor de vrije wereld. Geheim agent Bryan Cooper, of beter: Superdragon, moet de criminele organisatie een halt toebrengen. Samen met zijn kleptomane maat Babyface, die voor de technische snufjes moet zorgen, belandt Superdragon in Noord-Holland, van waaruit de booswichten opereren...
 

 

Flauwe spionnenkomedie van Giorgio Ferroni. De humor is niet bijster grappig, de plot is wel heel erg dom en van veel actie valt jammer genoeg niet te genieten. Nochtans kijkt de film makkelijk weg. Ray Danton is namelijk vermakelijk genoeg, de dames zijn leuk en de settings zijn aardig. Het feit dat de prent zich voornamelijk in Nederland afspeelt is eigenlijk het meest originele aspect dat er geboden wordt. Dit gegeven draagt ook bij aan de sfeer, maar wellicht zie ik dat (als Nederlander) door een roze bril.

 

 

Heel veel meer valt er wat mij betreft niet te melden over New York chiama Superdrago. Sec bekeken is hier sprake van een nauwelijks noemenswaardige James Bond-kloon, die het meeste vermaak voor het laatste half uur bewaart. Fans van Ray Danton raadt ik aan te kijken naar het veel betere Lucky, el intrépido, waarin de acteur een soortgelijke rol vertolkt.