Rond het verschijnen van Paranormal Activity is een behoorlijke mediahype ontstaan. Naar verluidt is de film voorafgaand aan de bioscooprelease in een beperkt aantal theaters in Amerika aan een willekeurig publiek vertoond . De kijkers in kwestie schijnen zo onder de indruk te zijn geweest van het gebodene -de trailer zit vol met gillende meisjes in de bioscoopzaal- dat men vervolgens het predikaat 'engste film ooit' op deze rolprent heeft geplakt. Uiteraard neemt uw recensent dit soort claims met een grote korrel zout. U kunt er dus zeker van zijn dat deze bespreking van een zeer gedegen subjectief niveau zal zijn.
 

Paranormal Activity draait om Katie en Micah, een ogenschijnlijk doodnormaal Amerikaans stelletjes. Katie is er echter van overtuigd dat er een geest in hun huis rondwaart. Micah daarentegen is zo nuchter als kan zijn en besluit om de claims van zijn vriendin te ontkrachten met behulp van een videocamera. Zo gezegd, zo gedaan, en binnen no time is de slaapkamer voorzien van een camera die de nachtelijke belevingen van het stelletje volgt (helaas voor de wankers onder u; Paranormal Activity is vrij van enige seksuele activiteiten). Langzaam maar zeker zien we dat er 's nachts steeds raardere dingen gebeuren in de slaapkamer: een deur die zichzelf opent en sluit, voetstappen in de gang, een deken dat door een onzichtbare kracht wordt opgetild, etc. Uiteindelijk culmineert dit alles in een aanval op Katie, die een geest uit een ander leven met zich mee schijnt te dragen. Degene die dit echter met de dood moet bekopen is Micah.
 

Laat ik positief beginnen met mijn oordeel over deze horrorfilm. De opzet is vergelijkbaar met die van The Blair Witch Project. Een handycam van de hoofdrolspelers zorgt ervoor dat de kijker directer betrokken wordt dan in een setting met normale camera's. En toegegeven, dit principe werkt vrij goed. Dit effect krijgt extra kracht door het zeer goede acteerwerk van de onbekende hoofdrolspelers. Vooral Katie Featherson zet een zeer overtuigende rol neer als de bezeten en getormenteerde Katie. Wat mij betreft zijn dit echter de enige positieve zaken die er over Paranormal Activity te melden zijn.
 

Deze film weet het geduld van de kijker namelijk wel erg lang op de proef te stellen. Voordat de geest zijn ware aard laat zien zit deze film er al bijna op. Vóór die tijd worden we vooral lastig gevallen met een huilende hoofdrolspeelster en een vriendje dat haar pest met semi-wijze en skeptische opmerkingen. Bovendien zijn een dichtgaande deur en een zwevend deken nauwelijks het toppunt van enerverende cinema te noemen. De opbouw is daarbij wel erg simplistisch van aard, waarbij we de eerste 'spannende' nachten niets zien gebeuren en er langzaam maar zeker iets spookachtigers bijkomt. Of je hierbij op het puntje van je stoel zit, zal vooral afhangen van de mate waarin je gelooft in geesten, entiteiten en spookhuizen. Ondergetekende heeft, zoals u inmiddels al wel duidelijk zal zijn, weinig op met deze thematiek en zat dus vaker te knikkebollen dan dat hij van spanning tegen het plafond aan sprong.