De makers van de reeks Saw hebben, analoog aan de Bond-films, een faam opgebouwd met sterke openingsscènes. Vaak zijn deze scènes (samen met de slotscène) het beste wat een bepaalde aflevering te bieden heeft. Zo ook in Saw VI. Twee financiële haaien, die grof geld hebben verdiend door mensen in moeilijkheden het vel over de oren te halen, worden door Jigsaw tegen elkaar uitgespeeld: slechts één van de twee zal overleven, degene die het meeste van het zijn eigen lichaamsgewicht afstaat. De een, een dikke man, begint happen vlees uit zijn bovenlichaam te snijden, de ander, een slanke vrouw, besluit een (steeds groter) deel van haar arm te amputeren …

Hallo, ben U er nog?

Deel vijf werd gebruikt om wat orde te scheppen in de chaos die in de loop der jaren was ontstaan. Inspecteur Hoffman werd aangewezen als erfgenaam van Jigsaw, maar in de slotscène wist hij de man die hem had ontmaskerd, zijn collega Strahm, uit de weg te ruimen. In deel 6 probeert Hoffman Strahm de schuld van de recente moorden in de schoenen te schuiven door overal valse sporen aan te brengen, en bereid tegelijkertijd een nieuwe reeks martelingen voor. Daarbij wordt teruggegrepen naar de openingsscène: de slachtoffers zijn medewerkers van een verzekerings-bedrijf dat in de afgelopen jaren meedogenloos te werk is gegaan en diverse polishouders de dood heeft ingejaagd. Jigsaw en zijn partner Jill behoorden tot de slachtoffers …

Dankzij een reeks flashbacks, komt in deel 6 Jigsaw himself weer vaker in beeld, hetgeen de sfeer ten goede komt. In diverse scènes worden slachtoffers tegenover elkaar geplaatst, waarbij een derde persoon te horen krijgt dat hij slechts één van hen kan redden. Op deze manier wordt gepoogd om de kijker nauwer bij de gebeurtenissen te betrekken: Welke beslissing zou je zelf nemen? De martelingen zijn inventief bedacht, maar er ontbreekt soms wat aan de wijze waarop ze in beeld zijn gebracht. Het oogt soms allemaal was gehaast, wat onoverzichtelijk. De grand guignol van de openingsscène wordt nooit meer gehaald en de slotscène is niet zozeer een hoogtepunt, als wel een opstapje naar een nieuwe aanpak: blijkbaar wil men Hoffman en Jigsaws partner Jill in de volgende aflevering tegen elkaar uitspelen.

Saw VI werd geregisserd door Kevin Greutert, die eerder de montage van verschillende delen verzorgde. De inhoud lijkt te verwijzen naar de pogingen van president Obama om het Amerikaanse systeem van ziekteverzekering te hervormen. Greutert koos bewust voor een grauw kleurenpalet dat goed bij de benauwende atmosfeer van de reeks past. De acteurs,  met name Tobin Bell als Jigsaw, zijn goed in hun rollen gegroeid. De wat vadsige Costas Mandylor is geen groot acteur, maar hij blijkt om de een of andere reden goed in de reeks te passen.

Saw VI is een betrekkelijk goede aflevering in de reeks, niet zo goed als het nog altijd onovertroffen deel 1 (de verrassing is natuurlijk helemaal weg), maar een vooruitgang ten opzichte van  de vorige paar afleveringen.