Piranha 3D

De film Piranha uit 1978 van Joe Dante, was wellicht de leukste en origineelste Jaws-cloon van allemaal. Gemaakt met een klein budget, groeide het filmpje uit tot een kaskraker en een kleine klassieker. Piranha 3D van Alexandre Aja is al de tweede ‘remake’. De remake uit de jaren negentig was niet om aan te zien. De versie van Aja mag er zijn, in meerdere opzichten.

Aja laat de uitbraak van de vraatzuchtige vissen samenvallen met spring break: een zeven dagen durend reces in het academische jaar, waarin Noord-Amerikaanse studenten zich te buiten gaan aan drank en seks. Er wordt voortdurend ingezoomd op borsten en billen, nauwelijks bedekt door een driehoekje textiel of de spreekwoordelijke reetveter. Dat kijkt lekker weg, ook als de vissen niet in beeld zijn. Het dient gezegd dat de borsten en billen geen overbodige luxe zijn: de vissen zijn weliswaar prachtig, maar niet zo heel erg vaak in beeld en het script is erg magertjes.

Bij een aardbeving barst de bodem van een meer in Arizona open, waardoor er een verbinding ontstaat met een ondergronds  meer. Een school vraatzuchtige vissen baant zich een weg naar boven, en gaat zich vervolgens te buiten – in een waar vreetfestijn – aan de hapklare brokken van de feestvierende studenten. Hap, slik, weg. Er zijn ook nog wat kleinere verhaaltjes over verliefde tieners, in gevaar verkerende kinderen, en een professor oceanografie die komt uitleggen dat de betrokken piranhasoort al miljoenen jaren is uitgestorven, maar het gaat natuurlijk gewoon om het bloot en het bloed.

De film telt een aantal aardige gastrolletjes. In de openingsscène zien we Richard Dreyfuss uit Jaws, en de verstrooide professor wordt gespeeld door Christopher Loyd, de bezopen geleerde uit Back to the Future. Er doen naar verluidt ook een paar pornoactrices mee (ik herkende er één, aan haar borsten), maar de beste vondst is waarschijnlijk de casting van het Britse  badpakken- & lingeriemodel Kelly Brook. Ze is het stralende middelpunt van de meest becommentarieerde scène van de hele film: een naakt onderwaterballet op de tonen van het Bloemenduet uit de opera Lakmé (de titel zegt u wellicht niets, maar de muziek herkent u meteen).

Piranha 3D is dus vooral veel borsten, billen en bloed, weinig verhaal en schitterende roofvissen. De scène met Loyd die uitleg geeft over de piranha in zijn aquarium, is prachtig, maar Loyd is zo ongeveer de enige die iets doet wat op acteren lijkt. Het had allemaal best wat minder banaal en stupide gemogen: nagenoeg ieder personage in deze film is oliedom of uiterst irritant. Met name Jerry O’Connell is zo vervelend, dat ik bijna mijn televisie een schop onder zijn kont had gegeven. In de bioscoop werd de film – zie de titel – in 3D uitgebracht, de DVD die ik bekeek, was gewoon in 2D, maar ik kan niet zeggen dat ik de effecten erg gemist heb. Ook in 2D zijn de ronde vormen van Kelly Brook het aanzien waard. Ik zou zeggen: bier en chips van tevoren klaarzetten, verstand op nul, blik op het scherm. Genieten maar.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- Re-Animator (horror / humor : 7)
- Better Watch Out (horror / humor : 7)
- The Fearless Vampire Killers (horror / humor : 6.5)
- Happy Death Day (horror / humor : 6.5)
- Cursed (horror / humor : 6)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie horror eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie humor eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10