De reden dat ik deze film ben gaan kijken is dat Rob Zombie, zanger van de geniale metalband White Zombie, hem heeft geregisseerd. In de muziek en videoclips van meneer Zombie kon je zijn voorliefde voor horror, bloed, absurditeit en Satan altijd al terughoren en -zien. Nu dus een horrorfilm, waarin hij die elementen allemaal kan showen. Eigenlijk was ik niet zo onder de indruk van dit horrorwerkje. Ik ben het met Yahhrrrrm eens dat Zombie visueel gezien een mooie, absurdistische film heeft gemaakt. Maar het verhaal van deze film is wel zo enorm uitgemolken en dat is dan weer jammer. House of 1000 Corpses biedt niet meer dan een avondje matig horrorvermaak.
Twee gasten die een boek schrijven over attracties langs de snelweg en hun vriendinnen gaan tanken bij Captain Spaulding´s horror- en seriemoordenaar museum. De Captain wijst hen de plek waar Dr. Satan, een seriemoordenaar uit de buurt, volgens de legende is opgehangen. Juist op die plek krijgt het viertal autopech en blijkt Dr. Satan toch niet zo dood. Zijn familieleden blijken minstens zo geschift als hij. Enkele politie-agenten ruiken onraad en gaan op onderzoek uit. Dit hadden ze beter niet kunnen doen...
Qua plot is het regiedebuut van Rob Zombie verre van origineel, maar House of 1000 Corpses is op verfrissende wijze gemaakt. Aan een spanningsboog wordt niet gewerkt, hetgeen deze film ook niet nodig heeft. De bovengemiddelde hoeveelheid beelden levert een pluriform visueel stuk popcornvermaak op. De ingrediënten: Bizarre en irritante personages, allerlei soorten geweld, zwarte humor en absurdistische dialogen. Al met al heb ik me feitelijk niet verveeld. Ik ben benieuwd naar het vervolg, The Devil´s Rejects.
