De plot van Twelve is niet om over naar huis te schrijven, omdat het meer een opsomming van karakters betreft dan een ergens toe leidend verhaal. En dat terwijl deze film gebaseerd is op het gelijknamige boek van Nick McDonell. Het draait allemaal om White Mike, een verveelde jongen die marihuana levert aan rijke scholieren in Manhattan. Zijn dealer (50 Cent) introduceert een nieuwe drug genaamd twelve, die het chique wereldje binnen no time in zijn greep heeft. Als Mikes neefje door deze crimineel wordt omgelegd, staat zijn leven in een keer op zijn kop.
 

Ondanks een karig verhaal en weinig uitgediepte karakters zorgt Twelve ervoor dat je steeds benieuwd bent naar het einde en daardoor blijft kijken. Het acteerwerk van de hoofdrolspelers is bovendien prima in orde. De voice over van Kiefer Sutherland hadden ze echter achterwege mogen laten. Kort samengevat: van Joel Schumacher heb ik wel eens betere films gezien dan dit Twelve. Hoewel geadverteerd als een thriller/drama moet je toch vooral veel drama verwachten en weinig thriller.