Karen White, televisie reporter voor een zender in Los Angles, heeft een smeuïg primeurtje: Ze interviewt een gruwelijke seriemoordenaar in een pornotent. Het vraaggesprek gaat haar echter niet in de koude kleren zitten, temeer daar een groentje van de politie op lompe wijze interveniëert en de psychopaat overhoop knalt.

De seriemoordenaar is dood, goed nieuws, maar Karen heeft door het incident wel post-traumatische stress opgelopen waardoor ze haar werk niet meer goed kan doen. Ze besluit naar een kuuroord op het platteland te gaan om te ontstressen en van haar probleem af te komen. Al snel merkt Karen echter dat er vreemde dingen gaande zijn. De plaatselijke bewoners blijken namelijk weerwolven...
 

 

Bescheiden klassieker op horrorgebied van Joe Dante (o.a. Piranha en Gremlins). De film heeft een spannend begin en sluit prima af, maar doet het helaas een stuk minder in het midden. Het tempo ligt er dan uit, daar er niet zoveel boeiends gebeurt.

Nochtans is The Howling een bijzonder aardige weerwolvenfilm te noemen. De ambachtelijkheid spat ervan af, hetgeen met name van de uitstekende special effects mag worden gezegd. Voorts staat de film bol van de geestige verwijzingen naar andere producties in dit subgenre van de horror. Maar eigenlijk mocht ik de satirische ondertoon van de slotscène nog het meest.

The Howling is een leuke film die ik in mijn jeugd voor het laatst had gezien. De prent blijkt de tand des tijds, of mijn volwassenwording (ahem), aardig doorstaan te hebben.