David Blyth is de regisseur van de eerste Nieuw-Zeelandse splatter horrorfilm. Zijn Death Warmed Up verscheen drie jaar eerder dan Bad Taste van de bekendste regisseur uit het land van de kiwi's, Peter Jackson. We weten allemaal hoe het vervolgens kan verkeren. De een maakt goede films en scoort het tot de topregionen met het binnenhalen van een paar Oscars, terwijl de ander altijd in de marge heeft moeten blijven werken. Gezien het niveau van Wound verwacht ik niet dat daar ooit verandering in komt.

Het verhaal gaat over Susan die is misbruikt door haar vader. Haar moeder heeft ze levend verbrand nadat die een rol speelde bij de misgeboorte van Susan's kind op veel te jonge leeftijd. Als pappielief weer in haar leven verschijnt, is dat het begin van een psychotische reis naar de afgrond. Vader moet het met zijn leven bekopen, waarna een levensechte geestverschijning van Susan's dochter haar tormenteert.

Ik moest echt even moeite doen om bovenstaande op het digitale papier te krijgen. Daags na het kijken van Wound ben ik namelijk goeddeels alweer vergeten waar deze over ging. Wat ik nog wel weet: dat het een enorme baggerfilm is. Pretentieuze rotzooi met als enige doel choqueren. Lezers van mijn recensies weten dat ik daar niet van hou als de component humor ontbreekt. Even had ik goede hoop, toen er met een schaar een snikkel afgeknipt werd, maar daarna heb ik me enkel zitten ergeren aan het onnavolgbare verhaal dat van losse scènes aan elkaar hangt. Snel vergeten deze troep en maar weer een werkje van Jackson opzetten.

DVD beschikbaar gesteld door De Filmfreak.