Bad Kids go to Hell is een soort horror update van het befaamde The Breakfast Club van John Hughes. Zes leerlingen uit het laatste jaar van de middelbare school hebben een volle zaterdag strafstudie. Terwijl ze werken aan een opdracht, ontdekt één van hen dat de school is gebouwd op een stuk grond dat ooit toebehoorde aan een Indiaanse afstammeling, genaamds Jacob Rainwater. De grond werd hem afhandig gemaakt door de vader van een tweede leerling, die de rechten doorverkocht aan de gemeente. Uiteindelijk blijken de families van alle zes de leerlingen betrokken te zijn geweest bij de diefstal en de daaropvolgende bouw van de school. Als er plotseling ongelukken beginnen te gebeuren, denken de zes dat het gebouw is behekst ...
Het regent in de film verwijzingen, naar horrorfilms als Scream, Poltergeist of Carrie, en klassieke detectiveromans zoals Tien Kleine Negertjes van Agatha Christie; de afgesloten ruimte waarin de leerlingen zich bevinden, doet dan weer denken aan The Mist (zowel de roman Stephen King als de verfilming van Frank Darabont). Wat regisseur Matthew Spradlin in gedachten had, was blijkbaar zo'n postmoderne horrorfilm vol knipogen en verrassende wendingen; er zitten inderdaad een paar leuke grappen in de film, en de ontknoping is tamelijk verrassend, maar ook zo vergezocht dat je niet eens zin hebt om na te gaan of alles wel klopt.
De tieners worden gespeeld door acteurs en actrices die al een eind in de twintig zijn, maar dat is meestal het geval in dit soort producties en verder ook geen probleem; de acteerprestaties zijn redelijk, maar ik vond geen van de drie jonge dames echt aantrekkelijk. Spradlin heeft zijn film opgesmukt met een aantal filmische hoogstandjes (versnelde bewegingen, flashbacks, een verhaal dat ver teruggaat in de tijd, etc.). De ontwikkelingen zijn daardoor soms wat lastig te volgen, en dat was niet naar de zin van het jonge bioscooppubliek. Ze vonden er geen bal aan, die jonkies, veel te verwarrend, waar ging die film verdorie over?
Zo slecht als hier en daar wordt beweerd is Bad Kids go to Hell niet, maar goed is ook anders. Vijf plus, bijna voldoende.
