De ouders van zusjes Meg en Susan zijn overlijden waardoor ze bij hun tante Ruth wonen. De meisjes moeten dagelijks de psychische vernedering van hun tante doorstaan, omdat zij een hekel heeft aan de meisjes. Vooral de oudere Meg moet het ontgelden. De mishandeling gaat langzaam van kwaad naar erger. Meg wordt fysiek en seksueel behandeld en ook de zonen van Ruth nemen hieraan deel. Het wordt zo erg dat ze permanent wordt vastgebonden in de kelder en op de meest gruwelijke wijze wordt gemarteld. Buurjongen David is ook getuige van de gebeurtenissen, maar participeert zelf niet. Hij heeft echter niet de ballen om iets tegen de mishandelingen te doen.

Om te beginnen moet The Girl Next Door niet verward worden met de gelijknamige komedie uit 2004. Deze film uit 2007, gebaseerd op het boek van Jack Ketchum met eveneens dezelfde titel, is namelijk volstrekt andere kost. Het betreft hier een snoeiharde martelfilm. En dan niet van de soort torture porn zoals Saw, maar een bloedserieuze film, waarvan de kaken soms klemmend op elkaar gaan van de gruwelijkheden. Het verhaal is losjes gebaseerd op de marteling en moord op Sylvia Likens door Gertrude Baniszewski in 1965. 

The Girl Next Door mag gerust een dichotome film worden genoemd. Critici lopen ermee weg of vinden de film afgrijselijk. Ik neig meer naar die laatste groep. Hoewel er kwalitatief weinig aan te merken valt en er best een luguber sfeertje wordt gecreëerd, vind ik dit verhaaltechnisch een droeve bedoening. Er is namelijk nergens ruimte voor maar het geringste beetje humor. Alle martelingen worden bloedserieus in beeld gebracht. Niet dat ik daarvan nu echt gechoqueerd raak, maar leuk om naar te kijken is het ook zeker niet. Na een tijdje word je bovendien murw van de zoveelste blauwe plek op het lichaam van Meg. Anderzijds, als je opgewonden raakt - letterlijk en/of figuurlijk - van dergelijk continu gemartel, dan is The Girl Next Door geen verkeerde film om eens op te zetten