Een klassieke horrorfilm die de grote doorbraak betekende voor regisseur Mario Bava en de actrice Barbara Steele, één van de bekendste scream queens uit de geschiedenis. Steele speelt in de film een dubbelrol, die van de heks Asa en haar lieftallige en onschuldige nichtje Katia. Het scenario is gebaseerd op een verhaal van de Russische schrijver Gogol.

 

In de 17e eeuw wordt in Rusland de heks Asa door de plaatselijke heksenjager op de brandstapel gezet. Vlak voordat het vuur wordt ontstoken, wordt het heksenmasker op haar gelaat geplaatst. De heksenjager is niemand minder dan Asa’s eigen broer, en al stervende spreekt ze een vloek uit over hem en zijn nageslacht. Twee eeuwen later, wordt Asa per ongeluk terug tot leven gewekt door een druppel bloed die in haar geopende tombe valt ... de wraak van de heks kan beginnen ... 

 

De film werd bijna geheel opgenomen in de studio, maar de studiodecors zijn letterlijk adembenemend. Mario Bava stond zelf achter de camera en zijn meesterhand is bijna in iedere scène zichtbaar: onderaardse gewelven, drijvende mistvelden, zwartgeblakerde takken die lijken op de verkoolde handen van de doden - het ziet er allemaal even fraai uit. Maar zoals wel vaker bij Bava, is de stijl belangrijker dan de inhoud: het literaire verhaal van Gogol is voor de film sterk uitgebeend en de vertelling over hekserij en duivelsuitdrijving bevat geen echte verrassingen. De personages dragen allemaal Russische namen, maar verder is met de Russische achtergrond niets gedaan. De sfeer doet eerder denken aan die van de vroege producties van het Britse Hammer House of Horror.

 

In 1960 gold Black Sunday als uiterst gewaagd, maar de film heeft in de loop der jaren het nodige aan kracht ingeboet. Sommige scènes (zoals die met het masker) zijn nog steeds krachtig, maar op andere momenten dienen we de film in zijn historische context te beoordelen.