In Master of None volgen we de belevenissen van Dev, een dertigjarige aspirant acteur van Indiase komaf. Dev leidt zijn leventje in de Big Apple en werkt als reclame-acteur, terwijl hij zijn echte acteercarriere van de grond probeert te krijgen. Hij weet een rolletje te bemachtigen in de pulphorror productie The Sickening. Ondertussen krijgt hij tevens een serieuze relatie met een leuke jongedame. Maar of hij hier wel klaar voor is...

De serie vangt 'Seinfeldiaans' aan. Hoofdpersoon Dev is uiteraard de spin in het web, maar er is redelijk wat ruimte voor zijn vrienden om zich te ontwikkelen. Dit zijn, naar mijn smaak, de beste -want meest vermakelijke- afleveringen. De grappen bestaan uit (op het oog) tamelijk voor de hand liggende observaties, vanuit Dev's referentiekader.

Naarmate de serie vordert verdwijnen de vrienden van Dev echter naar de achtergrond, om plaats te maken voor de vriendin van de hoofdpersoon. Dit slokt complete afleveringen op en wordt eigenlijk steeds vervelender. Net als een echte relatie, zeg maar. Dus dat wordt dan wel accuraat weergegeven. Of je hierop zit te wachten bij een sitcom is vers 2. Ikzelf ben er niet zo kapot van. Van een 'Seinfeld' achtig iets, maar lang niet zo goed uiteraard, verandert Master of None namelijk in iets dat meer en meer op de show van Louis CK begint te lijken; compleet met het onbeholpen gepruts van een gozer in een relatie dus.

Zoals vaker bij recente series krijgt ook Master of None overdreven veel lof toegezwaaid. Slecht is deze komedie-serie niet, daar niet van. Bedenker/hoofdrolspeler Aziz Ansari is een vakman op komediegebied en weet met grote regelmaat te vermaken. Bovendien weten de ondersteunende karakters over het algemeen ook vertier te brengen. De wijze waarop de plot zich ontwikkelt beviel mij echter niet. Dieptepunt is wat mij betreft de aflevering waarin Dev de oma van zijn vriendin mee uit neemt: Vreselijk. En de romantische ontwikkelingen zorgen ervoor dat het eerste seizoen als een nachtkaars uit gaat, al wordt dit een beetje goedgemaakt door de seizoensfinale.

Helaas vond Ansari het nodig om Dev's ouders te laten spelen door zijn eigen vader en moeder. Leuk voor hem, maar die mensen -met name zijn moeder- kunnen er echt geen hout van, hetgeen vrij storend werkt. Wel geef ik een compliment voor de muziekkeuzes die zijn gemaakt. Deze zijn eclectisch en werken sfeerverhogend. Al met al een mixed bag. Het is te hopen dat Ansari het tweede seizoen consistenter voor de dag komt.