Sara, een jonge Amerikaanse vrouw, krijgt te horen dat haar tweelingzus Jess op vakantie in Japan spoorloos is verdwenen. De plaatselijke autoriteiten vrezen dat zij is overleden omdat ze is verdwenen in het Aokigahara woud - aan de voet van de heilige berg Fuji - dat bij de Japanners zelf bekend staat als het 'zelfmoordbos’. De tweelingzussen hebben altijd een sterke band gehad en daarom 'voelt’ Sara dat Jess nog in leven is. Ze reist af naar Japan, waar ze gezelschap krijgt van een Australische reporter die een spannend verhaal ziet in haar zoektocht in het beruchte woud.

 

The Forest werd negatief ontvangen, vooral omdat de film niet angstaanjagend genoeg zou zijn. Veel Japanners vonden ook dat de makers te weinig respect toonden voor de echte slachtoffers van het woud: volgens de Japanners huizen er in het bos talloze boze geesten, en om die reden is Aokigahara uitgegroeid tot één van de meest populaire plaatsen in Japan om zelfmoord te plegen. In tegenstelling tot veel andere hedendaagse horrorproducties, telt The Forest nauwelijks bloederige scènes, dus wie verlangt naar een stevige brok martelporno, is hier aan het verkeerde adres. Maar het woud is mooi in beeld gebracht, de film is sfeervol en heeft als bijkomend voordeel dat je kijker niet weet welke kant het verhaal zal uitgaan: Leeft Jess nog? En zo ja, wat is er dan met haar gebeurd? En is die reporter wel te vertrouwen? Of die japanse gids? 

 

Kortom: ook zonder al te veel bloedige toestanden valt er in The Forest genoeg te griezelen. Een meesterwerk is het niet, de personages zijn vrij stereotiep getekend (zelfs het hoofdpersonage Sara) en het scenario is bepaald niet vrij van clichés, maar ik vond de suggestieve aanpak een verademing.