ProoiMet Dick Maas weet je wat je krijgt. Goede smaak is hem vreemd, maar hij weet zijn slechte smaak goed te verkopen. Net als in Amsterdamned wordt de Nederlandse hoofdstad in Prooi geterroriseerd door een seriemoordenaar, maar dit keer is het een seriemoordenaar op vier poten, een leeuw. Er wordt onmiddellijk een jager op groot wild aangezocht om het roofdier af te knallen, maar de man blijkt een amateur en wordt zelf slachtoffer. Pas dan wordt geluisterd naar de wijze raad van een medewerkster van Artis, gespecialiseerd is grote katachtige roofdieren: Zij kent een Britse jager op groot wild die overal wordt gevraagd om Man Eaters uit te schakelen. Hij is de enige die zo'n beest de baas kan. In de klassieker The Ghost and the Darkness (1996) en meer recente producties als Prey (2007) en Burning Bright (2010) werd gewerkt met echte roofdieren (respectievelijk leeuwen en tijgers), maar Maas kreeg daarvoor geen toestemming; hij zocht daarna Erik-Jan de Boer aan, de ontwerper van de tijger in Life of Pi, maar diens animatietechnieken waren te duur. Er werd uiteindelijk gekozen voor een combinatie van een mechanische leeuw en computeranimatie. Het resultaat is aardig (zolang de leeuw niet rent) maar levensecht oogt het allemaal niet. Het acteerwerk is houterig, maar de Britse acteur Mark Frost is vermakelijk als een jager op groot wild in een rolstoel. De verklaring voor zijn handicap is ook to the point: bij een vorige opdracht heeft een leeuw hem een been afgebeten. Zoals gewoonlijk deed Maas weer alles zelf: regie, scenario, zelfs de muziek, met wisselend succes. De leeuw wordt vanaf het begin in beeld gebracht (het lesje van Jaws heeft Maas niet geleerd) en voorts wil iedereen onmiddellijk de leeuw neerschieten, niemand oppert het idee dat hij zou kunnen worden gevangen of verdoofd. Om die redenen is er nauwelijks sprake van enige spanningsopbouw: het scenario bestaat uit een reeks afzonderlijke scènes, allemaal met hun eigen spanningsboog en ontlading. De passage in het verduisterde Vondelpark is echter sfeervol en spannend en Maas komt ook nog op de proppen met een zogenaamde finale nà de finale; dat is een horrorcliché van jewelste, maar op de een of andere manier werkt het wel.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |